Il est venu tout petit
Dieu a choisi d’habiter toutes les misères

Quand le ciel décide de toucher la terre, quand Dieu entend rejoindre l’homme au point de se faire l’un des nôtres, il ne descend pas en grandes pompes, par un monumental escalier de marbre blanc. Il choisit de naître petit enfant, dans un décor de misère, à la belle étoile, dans une mangeoire d’animaux. Dans son amour de feu, Dieu se met sur la paille.
Je me suis demandé ce qu’est la crèche dans l’aujourd’hui. J’ai pensé que ce sont les pauvretés.
Les deux biens les plus élémentaires pour l’homme, ce sont le pain et l’enfant. On peut se passer de confiture ou de choco, mais on ne peut faire l’économie de pain. Quand l’homme n’a même plus ce dernier, sa seule richesse est sa descendance, sa proles. Il est proprement alors un prolétaire.
Je suis frappé par ceci : les deux modes surtout choisis par Dieu pour se rendre présent, ce sont le pain (pensons au pain eucharistique) et l’enfant (pensons au mystère de Noël), les deux biens les plus élémentaires. N’est-ce pas un indice sûr de la volonté de Dieu de rejoindre nos pauvretés ?
Il est venu comme un pauvre, au creux de l’hiver, au plus fort de la nuit, alors que la ténèbre est le plus ténèbre. Pour habiter les misères, toutes les misères, les morsures d’un monde trop froid, les nuits parfois d’encre. Et quand il entre dans la nuit des hommes, la nuit épaisse devient une douce nuit.
De tout cœur, je vous souhaite à tous et à toutes de vous sentir approchés, en ce temps de Noël, par le Dieu venu tout sauver. Alors les yeux éteints passeront à la lumière, les bouches closes à la chanson, et les pauvres au salon.

Sainte fête de Noël,
Mgr Pierre Warin

Hij kwam als een kind
God verkoos te wonen in alle ellende

Wanneer de hemel besluit de aarde aan te raken, wanneer God zich tot de mensheid wil uitstrekken door zich één van ons te maken, dan daalt hij niet neer met veel pracht en praal, via een monumentale trap van wit marmer. Hij kiest ervoor om geboren te worden als een klein kind, in een ellendige omgeving, onder de sterren, in een kribbe. In zijn liefde voor het vuur, legt God zichzelf in het stro.
Ik vroeg me af wat de kribbe tegenwoordig is. Ik dacht dat het armoede was.
De twee meest elementaire zaken voor de mens zijn brood en een kind. We kunnen zonder jam of chocolade, maar we kunnen niet zonder brood. Als de mens geen brood meer heeft, is zijn enige rijkdom zijn nakomelingen.
Dit treft mij: de twee wijzen die God speciaal heeft uitgekozen om zich present te stellen zijn het brood (denk aan het eucharistisch brood) en het kind (denk aan het mysterie van Kerstmis), de twee meest elementaire zaken. Is dit niet een zeker teken van Gods verlangen om samen met ons te zijn in onze armoede?
Hij kwam als een arme man, in het hart van de winter, in de holst van de nacht, wanneer de duisternis volkomen is. Om de ellende te ondergaan, alle ellende van een te koude wereld, de nachten soms zwart als inkt. En wanneer hij de nacht van de mensen binnengaat, wordt de donkere nacht een aangename nacht.
Met heel mijn hart wens ik u allen toe dat u zich in deze Kersttijd benaderd voelt door de God die gekomen is om allen te redden. Dan zullen de donkere ogen veranderen in licht, de gesloten monden in gezang, en de armen zullen in de woonkamer ontvangen worden.

Zalig Kerstmis!
Pierre Warin